Cohousing: czym jest cohousing senioralny i rodzinny?

Cohousing, czyli w skrócie wspólne mieszkanie, to forma grupowego budowania nieruchomości przez kilka osób, które łącząc siły, tworzą np. osiedle domków jednorodzinnych, szeregowych czy wznoszą blok. Idea cohousingu narodziła się w latach 60. XX w. w Danii, gdzie 5 proc. wszystkich domostw wybudowanych jest zgodnie z tą ideą. Pomysł ten bardzo dobrze sprawdza się w Skandynawii i Ameryce Północnej.

Z tego artykułu dowiesz się m.in.:

• czym jest cohousing
• jakie są jego zalety i wady
• czy cohousing jest znany także w Polsce

Cohousing – czym właściwie jest?

Cohousing jest formą mieszkalnictwa wspólnotowego. Główną zasadą przy tworzeniu takiej wspólnoty jest przede wszystkim uczestnictwo w projektowaniu, budowie i aranżacji, a w późniejszym czasie utrzymaniu i eksploatacji nieruchomości. W praktyce polega to na tym, że zbiera się grupa osób, która chce wspólnie wybudować osiedle. Łącząc swoje siły, przede wszystkim środki finansowe, talenty i pomysły tworzą wspólnotę.

Cohousing łączy formułę autonomicznych i niezależnych nieruchomości z zaletami wspólnego mieszkania. Jednak wielkość osiedla jest ograniczona – zazwyczaj mieści od 15 do 30 gospodarstw domowych.

Wady i zalety cohousingu

Idea wspólnotowego mieszkalnictwa m sporo zalet. Podstawowym plusem takiego rozwiązania jest oszczędność m.in. na marży dla dewelopera, która potrafi osiągać nawet 20 procent. Dodatkowo budujący mają większe możliwości negocjacji cen materiałów i usług w hurtowniach budowlanych, a także podczas ustaleń z wykonawcami. Jak przy każdych zakupach, tak i przy kupnie hurtowej ilości materiału budowlanego łatwiej jest uzyskać zniżki, czy skorzystać z promocji.

Ile zarabiają deweloperzy? Czytaj

Cohousing może przybierać różne formy. Z reguły mieszkańcy posiadają własne, w pełni wyposażone domy jednorodzinne. Wspólnie korzystają jedynie z osiedlowego terenu, integrującego obiektu czy przestrzeni wspólnych budynku, takich jak np. pralnia, świetlica, siłownia, plac zabaw i stołówka, czyli z miejsc, gdzie tętni towarzyskie życie osiedla. Cała przestrzeń wokół tego typu nieruchomości jest tak stworzona, aby zachęcać do interakcji mieszkańców, co w efekcie ma wzmacniać poczucie istnienia w lokalnej społeczności. U naszych zachodnich sąsiadów robi się nawet hurtowe zakupy żywności czy przyrządza wspólne posiłki.

Jest to prawdopodobnie odpowiedź na coraz większą anonimowość i brak kontaktów sąsiedzkich. Tutaj mieszkańcy się znają - wspólnie nie tylko biorą udział w procesie planowania swojego osiedla, budują i podejmują decyzje dotyczące ich przyszłości, ale także się spotykają i integrują. Przed rozpoczęciem budowy nawet sami możemy sobie wybrać sąsiada. Innym aspektem jest również bezpieczeństwo.

Podobno najlepszym zabezpieczeniem przed włamaniem jest właśnie zaprzyjaźniony sąsiad. Ale tutaj pojawia się również inna kwestia. Poważnym minusem może natomiast okazać się odpowiedź na pytanie - czy w stu procentach jesteś pewien osób, z którymi chcesz się budować, a później mieszkać?

Cohousing w Polsce

Cohousing na polskim rynku dopiero raczkuje; obecnie można jednak zauważyć trend wspólnego budowania tego typu wspólnot na terenach wiejskich. Najczęściej dotyczy to grupowego budowania się przez rodzeństwo z rodzinami na działkach, które przekazane zostały im przez rodziców (cohousing rodzinny). Mimo to powoli i mieszkańcy większych miast przekonują się do tej idei. Coraz więcej osób zniechęca się do deweloperów zalewających rynek i nieodpowiedzialnych spółdzielni, co powoduje, że postanawiają postawić nieruchomość wspólnie ze znajomymi. Warto również wspomnieć, że w Polsce coraz częściej szuka się kameralnych i strzeżonych osiedli, co zbliżone jest do samej idei cohousingu.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że formą cohousingu – mimo pewnych podobieństw – nie jest kooperatywa mieszkaniowa. Wprawdzie w obu przypadkach członkowie wspólnot budują nieruchomości własnymi siłami (w mniejszym lub większym stopniu), uniezależniając się tym samym od deweloperów, jednak kooperatywy kładą nacisk głównie na przestrzenie prywatne. Warto je zatem traktować raczej w kategorii wspólnego projektu biznesowego, a nie jednoczenia społeczności.

Cohousing senioralny w Polsce

W Stanach Zjednoczonych na popularności zyskuje cohousing senioralny – zazwyczaj są to osiedla domów wynajmowanych lub kupionych przez osoby starsze, które w swoim towarzystwie czują się znacznie raźniej i bezpieczniej. Dodatkowo cohousing senioralny jest świetnym sposobem na samotność; ze względu na to, że taką małą wspólnotę tworzą osoby w podobnym wieku (czym ten rodzaj cohousingu różni się od „tradycyjnego”), jej członkom łatwiej nawiązać ze sobą kontakt. Cohousing senioralny zapobiega też tym samym wykluczeniu osób starszych, o co łatwo w innego rodzaju wspólnotach.

Cohousing senioralny w Polsce dopiero się rozwija (podobnie zresztą jak zwykły cohousing), jednak pojawiają się już pierwsze inicjatywy – na razie odgórne, takie jak ta na Osiedlu Piastowskim w Lublinie.

Przepis na udany cohousing

Najlepszym przepisem na udaną wspólnotę cohousingową jest przede wszystkim zebranie odpowiedniej grupy osób. Wbrew pozorom taką będzie ta najbardziej zróżnicowana wiekowo, posiadająca inne zainteresowania, hobby i upodobania. Duża różnorodność może stworzyć ciekawą grupę indywidualności, które mogą dzielić się swoją wiedzą i umiejętnościami.

Cohousing warto promować, gdyż pozwala na utrzymanie jednorodnych i ważnych dla danej wspólnoty wartości oraz zachowanie tradycji. Dodatkowo jednoczy pokolenia i tworzy społeczności, które potrafią sobie pomóc, jednocześnie po prostu dobrze żyjąc.

Cohousing: podsumowanie

Można się spodziewać, że w ciągu najbliższych kilkunastu lub kilkudziesięciu lat popularność cohousingu w Polsce zdecydowanie wzrośnie – choćby ze względu na fakt, że ceny nieruchomości i koszty życia stale rosną. Dodatkowo cohousing świetnie zapobiega samotności i wykluczeniu, które powoli stają się plagą naszych czasów.