Mieszkanie w niskiej zabudowie – dlaczego warto?

Niskie budynki wielorodzinne powstają zwykle poza ścisłym centrum lub na peryferiach miast. Na tyle daleko, aby uciec od tłocznego centrum i wielopiętrowych blokowisk. Ale też na tyle blisko, aby mieć pod ręką wszystkie miejskie atrakcje. Co więcej, małe, kameralne osiedle nie musi być pozbawione wygód, które są standardem na dużych enklawach mieszkaniowych, np. windy czy podziemnego parkingu. Jakie zalety ma zabudowa niska? Dla kogo będzie dobrym wyborem? Jak wypada w porównaniu z wyższymi budynkami? Sprawdź!

Z tego artykułu dowiesz się m.in.:

• jakie budynki zaliczamy do niskiej architektury
• kto najczęściej wybiera ten typ zabudowy
• czy niskie budownictwo zapewnia większe bezpieczeństwo mieszkańcom

Wysokość zabudowy – definicja

Wysokość zabudowy to istotny parametr wpływający na wygląd i charakter otoczenia, a także na sposób zagospodarowania terenu. Określa się ją na podstawie liczby kondygnacji budynku oraz jego wysokości mierzonej od poziomu terenu do górnej krawędzi elewacji frontowej. W Polsce podział budynków na grupy wysokości jest regulowany przepisami prawa, w tym m.in. rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie określenia wymagań technicznych i użytkowych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Przepisy te jasno określają, do której grupy wysokości zalicza się dana inwestycja oraz jakie wymagania musi spełniać.

Budynek niski – definicja

Zgodnie z obowiązującymi przepisami budynek niski to obiekt budowlany, który ma do 12 m włącznie nad poziomem terenu lub do 4 kondygnacji nadziemnych. Należy przez to rozumieć budynek, który nie przekracza tej wysokości mierzonej od poziomu terenu do górnej krawędzi elewacji frontowej. Niska zabudowa to nie tylko budynki wielorodzinne, ale również osiedla domów w zabudowie szeregowej lub bliźniaczej, z dachem płaskim lub z poddaszem użytkowym.

Budynek średniowysoki – definicja

Budynki średniowysokie to obiekty, których wysokość przekracza 12 metrów, ale nie przekracza 25 m włącznie nad poziomem terenu. Mają więc od 4 do 9 kondygnacji nadziemnych włącznie. Są to typowe budynki wielorodzinne o większej skali – często spotykane w miastach, lecz wciąż niższe od klasycznych wieżowców.

Budynki wysokie – definicja

Budynek wysoki to obiekt, który przekracza wysokość 25 metrów do poziomu najwyżej położonego stropu kondygnacji nadziemnej lub liczy więcej niż 9 kondygnacji. W praktyce oznacza to wyższe bloki mieszkalne, biurowce, a także apartamentowce i wieżowce. W przypadku obiektów zamieszkania zbiorowego – takich jak hotele czy akademiki – za budynek wysoki uznaje się już taki, którego wysokość przekracza 12 metrów.

Kondygnacja budynku – definicja

Co to znaczy kondygnacja? To określenie przewinęło się już w definicjach. W uproszczeniu kondygnacja to pozioma część budynku obejmująca przestrzeń między podłogą a stropem. Kluczowe znaczenie ma jednak podział na kondygnacje nadziemne i podziemne.

Kondygnacja nadziemna – definicja

To poziom budynku, którego posadzka znajduje się na poziomie terenu lub powyżej niego. To właśnie liczba kondygnacji nadziemnych służy do kwalifikacji budynku jako niskiego, średniowysokiego czy wysokiego.

Kondygnacja podziemna – definicja

To część budynku, której posadzka znajduje się poniżej poziomu terenu. Zazwyczaj pełni funkcję piwnic, garaży lub pomieszczeń technicznych. Choć nie jest wliczana do klasyfikacji wysokościowej budynku, ma wpływ na jego funkcjonalność i wymagania techniczne.

Stara Cegielnia, mat. dewelopera

Dlaczego niska zabudowa cieszy się popularnością?

W ostatnich latach coraz więcej osób świadomie wybiera mieszkania w niskiej zabudowie, rezygnując z życia w wysokich blokach czy apartamentowcach. Ten typ zabudowy przyciąga konkretnymi korzyściami, które wpływają na komfort codziennego życia. Co dokładnie sprawia, że niskie budynki są tak chętnie wybierane?

Kameralnie i bez tłoku

Największym atutem niskiej zabudowy na osiedlu jest stosunkowo niewielka liczba mieszkań i mieszkańców w porównaniu z budynkami wielopiętrowymi, w których może mieszkać nawet kilkukrotnie więcej osób. Ograniczona liczba sąsiadów pozwala na lepszą orientację, kto zamieszkuje w tym samym bloku i daje możliwość nawiązania relacji sąsiedzkich. Łatwiej spotkać te same osoby na placu zabaw, w pobliskim parku czy skwerze. To daje poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji, a w wielu sytuacjach – np. podczas nieobecności w domu – wsparcie i czujne oko sąsiada może okazać się nieocenione.

Mniej aut na parkingach

Wokół budynku przemieszcza się nie tylko mniej osób, ale i parkuje mniej samochodów. Z uwagi na wiele kwestii, np. ograniczoną powierzchnię działki, na osiedlach o niskiej zabudowie deweloperzy często budują podziemne parkingi na potrzeby mieszkańców, a wokół bloków znajdują się tylko miejsca postojowe dla gości.

Dzień dobry na Heltmana, mat. dewelopera

Zieleń i mała architektura

Kameralne osiedla nie są pozbawione atrakcyjnej przestrzeni wokół budynków. Wprost przeciwnie, często są położone w pobliżu terenów zielonych, a między budynkami znajdują się place zabaw, zewnętrzne siłownie i strefy relaksu, wyposażone w ławki i altany. Co więcej, w niskich budynkach wielorodzinnych architekci mają większe możliwości, aby zaprojektować ogródki lub balkony dla wszystkich mieszkań. W wielopiętrowych budynkach często jest to niemożliwe.

Bezpieczeństwo

Osiedla o niskiej zabudowie tworzą często swoiste enklawy mieszkaniowe – odpowiednio chronione i monitorowane. To znacznie poprawia bezpieczeństwo mieszkańców i staje się niemal standardem na małych osiedlach mieszkaniowych. Mniejsza liczba mieszkańców sprawia też, że łatwiej zauważyć niepokojące sytuacje, a sąsiedzka czujność działa tu znacznie skuteczniej niż w dużych blokowiskach.

Jakie minusy ma mieszkanie w niskim bloku?

Choć mieszkanie w niskim bloku ma wiele zalet, nie jest rozwiązaniem pozbawionym wad. A nawet więcej – niektóre plusy są jednocześnie minusami. Przede wszystkim takie budynki mają ograniczoną liczbę lokali i to może przekładać się na wyższe koszty utrzymania części wspólnych – mniej mieszkańców to mniejszy budżet wspólnoty. Często brakuje też windy, co może być uciążliwe dla rodzin z małymi dziećmi czy osób starszych. Dodatkowo na małych osiedlach trudniej o rozbudowaną infrastrukturę handlowo-usługową – mieszkańcy mogą być bardziej uzależnieni od dojazdów do innych części miasta. W niektórych lokalizacjach problemem może być także ograniczona dostępność miejsc parkingowych.

Wojszyckie Alejki, mat. dewelopera

zdjęcie główne: Stara Cegielnia, mat. dewelopera

Niska zabudowa – dla kogo?

Małe osiedla o niskiej zabudowie często wybierają młodzi ludzie na starcie w samodzielnie życie lub rodziny z dziećmi. Mieszkania są częściej kupowane na własne potrzeby, a nie z myślą o wynajmie, a to z kolei oznacza, że mieszkańcy bloku lub klatki nie zmieniają się z taką częstotliwością, jak najemcy. W gronie właścicieli mieszkań łatwiej omówić kwestie dotyczące zarządzania i utrzymania budynku oraz osiedlowej infrastruktury, wyjaśnić ewentualne kwestie sporne, zaplanować inwestycje, a także organizować pikniki dla mieszkańców itp. z okazji Dnia Dziecka.

Tego typu zabudowa sprawdza się również wśród osób poszukujących spokoju i bardziej kameralnego stylu życia. Niewielka liczba lokali i ograniczony ruch na osiedlu sprzyjają budowaniu sąsiedzkich relacji i poczuciu wspólnoty. Dla seniorów czy osób pracujących zdalnie cisza, zieleń i brak wielkomiejskiego zgiełku to ogromna zaleta. W porównaniu z dużymi osiedlami deweloperskimi, gdzie często dominuje anonimowość, w niskiej zabudowie łatwiej o kontakt z sąsiadami i wzajemną pomoc na co dzień. Dzięki temu mieszkanie w takim miejscu może mieć bardziej „domowy” charakter, a nie tylko funkcję użytkową.

Zabudowa niska czy wysoka – którą wybrać?

Wybór między zabudową niską a wysoką zależy od indywidualnych potrzeb, stylu życia i lokalizacji inwestycji. Niska zabudowa, do czterech kondygnacji nadziemnych, daje większe poczucie prywatności, łatwiejszy dostęp do mieszkań (zwłaszcza tych na parterze) i sprzyja sąsiedzkim relacjom. Z kolei budynki wysokie, dzięki większej liczbie lokali, mogą oferować szerszą infrastrukturę, jak windy, parkingi podziemne czy strefy wspólne.

Warto wiedzieć, że wysokość budynku wpływa również na wymagania techniczne – im wyższy obiekt, tym bardziej rygorystyczne przepisy dotyczące np. zabezpieczeń przeciwpożarowych, ewakuacji czy konstrukcji nośnych. Jednak niezależnie od rodzaju zabudowy, każdy projekt musi spełniać określone warunki bezpieczeństwa oraz wymagania zawarte w warunkach technicznych. Kluczowe znaczenie ma też zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który określa, jaka zabudowa jest dopuszczalna na danym terenie.

Każda z opcji – zarówno mieszkanie w niskim, jak i wysokim budynku – ma swoje plusy i minusy. Wiele zależy od indywidualnych preferencji i stylu życia. Osoby ceniące spokój i kontakt z sąsiadami, chętniej wybiorą niski blok. Z kolei ci, którzy marzą o widoku z wyższego piętra, większej anonimowości czy dostępie do nowoczesnych udogodnień, mogą lepiej odnaleźć się w wieżowcu. Ostatecznie wybór powinien być dopasowany do osobistych potrzeb i oczekiwań.

Mieszkanie w niskiej zabudowie: podsumowanie

Wybierając mieszkanie w niskiej zabudowie, warto znać podstawy przepisów, które regulują tego typu budownictwo. Kluczowe znaczenie ma tu prawo budowlane, które klasyfikuje budynki według wysokości i określa, czym jest budynek niski. Pomocne okazuje się także rozporządzenie ministra infrastruktury w sprawie warunków technicznych, które szczegółowo opisuje, jak powinny być projektowane i sytuowane budynki mieszkaniowe – w tym także te o niewielkiej liczbie kondygnacji. Aby dobrze zrozumieć, czym właściwie jest niska zabudowa, trzeba też wiedzieć, jak rozumieć kondygnację budynku – czyli liczbę pełnych poziomów nadziemnych, które wpływają na klasyfikację obiektu. Świadomość tych przepisów ułatwia ocenę inwestycji i pozwala podejmować bardziej świadome decyzje mieszkaniowe.

Zobacz oferty nowych mieszkań w różnych typach zabudowy:

NOWE MIESZKANIA OD SPRAWDZONYCH DEWELOPERÓW