Zielona Zatoka

Powiat słupski zajmuje 2304 kilometry kwadratowe. Mieszka w nim ponad 97 tysięcy osób. W skład powiatu wchodzą gmina miejska Ustka, gmina miejsko-wiejska Kępice oraz następujące gminy wiejskie: Damnica, Dębnica Kaszubska, Główczyce, Kobylnica, Potęgowo, Słupsk, Smołdzino, Ustka. Słupsk jest siedzibą władz powiatu słupskiego, ale stanowi odrębną jednostkę administracyjną.

Najpopularniejszą miejscowością turystyczną powiatu jest Ustka, która ma status uzdrowiska. Gości z całej Polski przyciągają także lasy Słowińskiego Parku Narodowego, częściowo leżącego na ziemi słupskiej. Znajduje się tu również kilka rezerwatów przyrody, w których występują rzadkie rośliny, ptaki wodne, chronione ssaki. Piękne krajobrazy przyciągają nie tylko turystów, lecz także nowych mieszkańców – z roku na rok wzrasta liczba ludności. Ponad trzy czwarte osób zameldowanych w powiecie mieszka na wsi. Ważnymi dziedzinami gospodarki są rolnictwo oraz przemysł drzewny, spożywczy, stoczniowy, metalowy, obuwniczy, tworzyw sztucznych.

Od XIV do XVII wieku ziemią słupską władali książęta pomorscy. W 1653 roku, po bezpotomnej śmierci księcia Bogusława XIV, obszar ten znalazł się w granicach Brandenburgii. Do Polski przyłączono go dopiero po drugiej wojnie światowej. Większość rdzennej ludności wysiedlono wtedy do Niemiec, a na Pomorze przybyły osoby z różnych części Polski. Największa miejscowość powiatu – Ustka – istniała już w XIV stuleciu. Wieś bardzo długo podlegała miastu Słupsk. Przejściowo – w latach 1329–1342 – rządzili nią Krzyżacy, gdyż książę pomorski zastawił Słupsk i okoliczne wsie. Przez stulecia coraz większego znaczenia nabierał port w Ustce. Niestety, podupadł w wyniku wojny trzydziestoletniej i wielkiego pożaru. Dopiero na początku XX wieku, kiedy do Ustki doprowadzono tory kolejowe, wieś zaczęła się rozwijać jako miejscowość wypoczynkowa. Od 1935 roku jest miastem.