Mieszkanie na sprzedaż 2 pokoje o powierzchni 52,4 m² - numer B.1.2

Zespół budynków to jeden z najlepiej zachowanych obiektów architektury przemysłowej przełomu XIX i XX wieku. Architektura i układ przestrzenny nawiązuje do wielkomiejskich budynków użyteczności publicznej z typowymi dla wrocławskiej architektury– ceglanymi elewacjami ze szkliwionymi detalami, co wyraźnie wskazuje na początkowo przemyślany zamiar zintegrowania przestrzeni przemysłowych z miejskimi. Neogotycki styl przeplata się z wzorcami ceglanej dekoracji romańskiej, jednakże na tyle skromnie, aby utrzymać przemysłowy charakter budynków. Na elewacjach zastosowano, aż siedmiu odmian fryzów i gzymsów oraz bogate detale, co było nietypowym zjawiskiem dla architektury industrialnej ówczesnych czasów. Wśród grupy obiektów wyróżniały się dwa budynki- zarządu oraz słodowni, które dodatkowo odznaczały się stylem willowym.

Po konsultacjach z Konserwatorem Zabytków postanowiono przeprowadzić renowację zarówno elewacji, jak i sporej części wnętrza budynku. Ceglane lico zewnętrznych ścian, wymaga oczyszczenia oraz naprawy zniszczeń wywołanych zaciekami z nieszczelnych gzymsów, parapetów, opierzeń oraz systemu odprowadzania wód opadowych. Wiele prac skupi się na naprawie szkód wywołanych nieużytkowania, a co za tym idzie brakiem bieżącej konserwacji zabytku oraz zabezpieczeniem go przed rozpoczęciem prac nowo projektowych.

Założeniem projektu jest pełna rewitalizacja budynku z przeznaczeniem na funkcję mieszkalną z usługami w suterenie budynku, z rewaloryzacją i poprawą stanu technicznego, m.in. zachowanych oryginalnych elewacji wykonanych częściowo w tynkach, głównie z elementów ceramicznych, z zastosowaniem licowanej cegły klinkierowej z profilowanymi kształtkami nakrywającymi parapety otworów okiennych i wieńczących korony murów; z dachami nakrytymi dachówką ceramiczną karpiówką, stolarki otworowej.

Wnętrze - układ i wykończenie

Dla uzyskania poprawy warunków technicznych oraz bezpieczeństwa projektowanego zakresu docelowego użytkowania pewne elementy elewacji zostaną przebudowane, część elementów odbudowana w formach nie obniżających zasadniczych walorów zachowanych zabytkowych elewacji obiektu. Projektowana rozbudowa budynku przybierze współczesną formę powiązaną z istniejącymi gabarytami i przyjętą funkcją mieszkalną. W tym celu zmienił się układ funkcjonalny budynku i został on dostosowany do nowej roli. W suterenie budynku wydzielono trzy lokale użytkowe starając się zachować jak najwięcej z zabytkowej tkanki ścian i podziałów w budynku. Odrębna od pozostałej części budynku funkcja uzyskała osobne wejście w północnej ścianie. Posłużyło ku temu zamurowane niegdyś wejście do budynku. W celu poprawienia jakości użytkowej kondygnacji wyrównano w projekcie poziom posadzki sutereny, który obecnie jest zróżnicowany. Pozostałe kondygnacje budynku zaaranżowano pod lokale mieszkalne, po 3 mieszkania na każdą kondygnację. Komunikacja wewnątrz budynku pozostaje niemal niezmienna wobec stanu istniejące. Zabieg ten jest nieprzypadkowy i ma na celu zachowanie, podobnie jak w przypadku sutereny, jak największej części istniejącej, jeśli tylko jej stan na to pozwala.

Zabytkowa część zachowa oryginalne posadzki ceramiczne oraz parkiety dębowe, które zostaną poddane renowacji, oczyszczeniu i odrestaurowaniu według zachowanych wzorców. Wnętrza zachowają kolorystykę zgodną z przeprowadzonymi badaniami konserwatorskimi oraz sztukaterię, która zostanie poddana zabiegom konserwacyjnym oraz uzupełniającym. Pracę przewidują również renowację istniejącej stolarki drzwiowej, która uzupełni charakter zabytkowych wnętrz.

Elewacja nowo wybudowanej części pokryta zostanie płytami ze stali samordzewiejącej, ten sam materiał zostanie częściowo wykorzystany przy wykończeniu części wspólnych. W zestawieniu ze stonowaną kolorystyką kamiennych posadzek, drewnianych lameli i szkła stworzą elegancką przestrzeń holu i klatki schodowej.

Podobnie jak w budynku „H”, układ funkcjonalny budynku „G” zorganizowany został wokół klatki schodowej, w tym przypadku trójbiegowej, której towarzyszy winda. Komunikacja pozioma odbywa się obszerną, reprezentacyjną klatką schodową, z której droga prowadzi bezpośrednio do mieszkań.

Budynek posiada także kondygnację podziemną, w której zorganizowano parking podziemny oraz pomieszczenia techniczne. Dostać się do nich można klatką schodową oraz wspomnianą windą. Z powodów funkcjonalno-przestrzennych nie udało się zorganizować rampy zjazdowej do parkingu podziemnego. Zastąpiła ją winda samochodowa w postaci podnośnika nożycowego.